Rozdział 22

  AMY

W końcu dojechaliśmy do domu i w końcu mogłam uwolnić się od wyżaleń Harrego. Opowiadał i jak to tęskni za Susane, dobrze, że tęskni ale czy już cały świat musi to wiedzieć? Jako pierwsza wysiadłam z samochodu i wręcz w biegu wyciągnęłam moją walizkę. Rzuciłam krótkie Cześć i z dala od nich zadzwoniłam do Cody' ego. Reszta przecież nie mogła tego słyszeć, zabili by  i mnie i chłopaka.
Z daleka w oczy rzuciło mi się zdarzenie gdy to Niall wyciągał Emmie torbę, ona się do niego uśmiechnęła i przytuliła, a Zayn o mało co nie wybuchnął. Dlaczego ona go tak męczy.
Wcześniej gdy pisałam z Cody 'm kazał poinformować się kiedy już będę na miejscu. Tak więc zadzwoniłam,a chłopak cały w skowronkach kazał mi czekać na siebie za godzinę. Niestety o tej godzinie Emma chyba będzie w domu więc nie będę mogła ich przed sobą ukryć.
Szybko przekroczyłam próg drzwi i od razu zostałam powitana przez uradowaną Sisi i moje mamę, oczywiście wychodzącą '' na spotkanie firmowe ". Nie no, naturalnie ucieszyła się, ze wróciłyśmy i przepraszała, że znów wychodzi ale co mi po jej przeprosinach? Odłożyłam walizkę na podłogę po czy przywitałam się z moim pieskiem serdecznym uściskiem. Poszłam do kuchni i uszykowałam jedzenie mi i Emmie. Sisi dostała swoją porcję chrupek i jakieś przysmaki. Ale ona miała u nas dobrze... aż sama uśmiechnęłam się do siebie gdy zobaczyłam małą wcinającą pokarm. Wysłałam jej buziaka i wróciłam do przygotowywania kolacji. No dworze było zimno, ale co się dziwić skutki zimy.... Po chwili ruda weszła do domu i w podskokach weszła do kuchni. Najwidoczniej zauważyła, że na nią  patrzę ponieważ w tym samym momencie zaczęłyśmy się śmiać. Usiadłyśmy na przeciwko siebie i zabrałyśmy się za wcinanie makaronu. Oczywiście jak zawsze nie obyło się bez wygłupów, śmiechów i szczerej rozmowy. Jak zawsze dużo się dowiedziałam na remat Zemmy oraz Nemmy. Dlaczego ona w ogóle zaczynała z tym Niallem? W ogóle jej nie rozumiem. Ona nawet go nie kocha, przyjaźń jej nie wystarczy? Przecież wie, jak łatwo go zranić. W końcu zdobyłam się na odwagę, chyba musi wiedzieć, że jej brat będzie tu za jakieś pół godziny.
-Emma.... ja wiem, że ty i chłopacy nie akceptujecie mojej przyjaźni z Cody 'm. Ale ja mogę się przyjaźnić z kim chcą i on tu niedługo przyjdzie.
-Co ale dlaczego go tu zaprosiłaś? ja nie chce na niego patrzeć - wlepiła we mnie swe wielkie oczy
- Może w końcu się pogodzicie? - widząc wyraz jej twarzy szybko dodałam:- Albo nie....
Nic już więcej do siebie nie powiedziałyśmy, oprócz tego, że poprosiłam ją by nie mówiła chłopakom.
Szybko powkładałam naczynia do zmywarki i zaniosłam swoją walizkę do góry. Całe szczęście, że mój pokój był w miarę posprzątany.... Szybko przebrałam się w jeansy i granatowy T- shirt z narysowanymi różowymi okularami. Na wierzch nałożyłam jeszcze różową bluzę, od razu podwijając jej rękawy. Włosy związałam w koczka i mając jeszcze chwilkę poprawiłam makijaż. Po dosłownie 5 sekundach od skończenia szykowania się do drzwi zadzwonił dzwonek. Poprawiłam przed lustrem swoje włosy i zbiegłam na dół.Oczywiście cały efekt psuła opaska uciskowa na mojej głowie na ale cóż nic na to nie poradzę...
Będąc na dole spojrzałam ukradkiem na Emmę która nie wykazując braku zainteresowania oglądała telewizor. Leżała na kanapie w zwykłych dresach,a na niej leżała Sisi. Oby dwie zachowywały się jak gdyby wiedziały, że źle robię i poprzez brak zainteresowania próbowały mi to udowodnić. Cicho parsknęłam śmiechem i podeszłam do drzwi. Powitaliśmy się całusem w polik i czułym,Przyjacielskim uściskiem. Dostałam na " poprawę humoru i powrót do zdrowia" duuużą czekoladę. Nie powiem humor od razu miałam lepszy. Cody wszedł do środka i stanął za Emmą. Powiedział tylko szybkie cześć ale chyba zauważył, że dziewczynie nie pali sie do tego by odpowiedzieć więc poszliśmy do mnie do pokoju.
Jak zwykle usiedliśmy na przeciw siebie na moim łóżku. Patrzyliśmy sobie w oczy śmiejąc się z tego. Po chwili chłopak wylądował na mnie i zaczął mnie łaskotać. Po chwili gdy udało mi się go zwalić usiadł na moim brzuchu i zaczął mnie jeszcze bardziej łaskotać. Mój śmiech i krzyki było chyba słychać w całym osiedlu.
- przestań! nie mogę już oddychać- z trudem wypowiedziałam te słowa
Chłopak przestał mnie łaskotać ale wciąż na mnie siedział. Jeździł mi lekko palcem po brzuchy,a ja śmiałam się z jego miny jak nienormalna.  W jednej chwili drzwi do mojego pokoju otworzyły się. W dosłownie tym samym momencie moje oczy oraz Cody' ego zawiesiły się na postaci która tam stała.
W jednym momencie zwaliłam z siebie przyjaciela i pobiegłam za chłopakiem który zwinnie biegł w kierunku drzwi.
-Louis zaczekaj! - przyśpieszyłam drzwi i złapałam go dosłownie w ostatnim momencie  - na dworze, przy furtce. - Louis! to nie to co myślisz.... ja się tylko z nim przyjaźnię, przecież z tobą też się wygłupiam,a jesteśmy przyjaciółmi.
-No, może właśnie czas to zmienić- powiedział sam do siebie, po cichu, jednak ja słyszałam...
-Co? Louis czy chcesz mi coś powiedzieć?- położyłam rękę na jego ramieniu i spojrzałam mu głęboko w oczy.
-Amy, ja przyszedłem do ciebie bo po prostu przemyślałem wszystko i teraz wiem, że nie mogę tego wszystkiego ukrywać. Ty nie widzisz, że ja cię kocham?- Nic więcej nie powiedział, spojrzał na mnie smutnym wzrokiem i pobiegł do swojego domu.
Słałam jak wmurowana w chodnik. Nie miałam ochoty wykonywać teraz jakiegokolwiek ruchu ale jako, że była zima i padał śnieg, a ja byłam w samej bluzie, musiałam wrócić do domu.  Tak więc powolnym krokiem to zrobiłam, nie zważając na przedmioty w koło mnie poszłam do pokoju i rzuciłam się na łóżko, a dokładniej na leżącego tam Cody' ego. Nic nie mówiłam, ale on pewnie słyszał cały incydent. Przecież ja się przyjaźnię z Louisem.... i  najgorsze jest to, że teraz nasze relacje nie będą takie jak kiedyś.

EMMA

Po tym jak Lou wybiegł z domu, a zaraz za nim Amy wiedziałam co się święci. Chyba każdy by zauważył.... Kiedy Amy siedziała już z Cody'm postanowiłam iść do chłopaków, moim zdaniem tą sprawę trzeba szybko wyjaśnić.  Szybko wbiegłam do góry i przebrałam się w cieplejsze rzeczy. W takim samym, szybkim tempie zgarnęłam z wieszaka płaszcz i pobiegłam do naszych sąsiadów.
Drzwi otworzył mi Niall. Gdy tylko weszłam do środka od razu można było dostrzec ogromną pustkę.
-Gdzie reszta?- spytałam siadając na jednym ze stopni schodów prowadzących na wyższe piętro.
-Hmmm tak dokładnie to wiem tylko to, że Zayn jest na mnie zły, że " się do ciebie przystawiam " i siedzi w swoim pokoju, Harry nie może znieść tęsknoty za Susane i wypłakuje się w poduszkę, Liam jest zły na Amy, że nadal przyjaźni się z Cody 'm i z tego co wiem rozmawia z mamą przez telefon.
-A Louis?- spytałam zaciekawiona wpatrując się w blondaska
- No właśnie! ten to dopiero.... wpadł do domu, nikt nie wiedział o co chodzi, pobiegł do siebie i zamknął się na klucz. Nikogo nie wpuszcza.... ale przejdzie mu- powiedział bez entuzjazmu chłopak
-Jesteś tego pewny? Za 2 dni zaczynacie " świąteczne koncerty ",a coś widzę, że przyjazna atmosfera nie dopisuje- przewróciłam oczami i weszłam po schodach na górę. Po kolei zaczęłam czytać napisy na drzwiach szukając pokoju Louisa. W końcu dotarłam do " marchewkowego świata" i stanęłam przed pokojem. Zapukałam ale nikt nie odpowiedział, tak samo Louis nie odpowiadał na moje pytania więc musiałam jakoś działać. Chłopak nie chciał mnie wpuścić ale ja tak szybko nie dają za wygraną. Zadzwoniłam do niego ale odrzucił połączenie. Stwierdziłam, że będę dzwonić aż do skutku. W końcu zrozumiał, że nie odpuszczę i wpuścił mnie do środka. Od razu zrobiło mi się go żal, wyglądał strasznie.... w pokoju panowała zupełna ciemność,a Lou leżał skulony jak kulka na łóżku. Postanowiłam usiąść koło niego. Odkryłam lekko głowę chłopaka, ponieważ cały przykryty był kołdrą. Zgarnęłam jego opadające włosy do tyłu i spojrzałam na niego z przejęta miną
-Lou, ja wiem jak się teraz czujesz.... nie przejmuj się tym. Zresztą po między nimi nic nie zaszło- pogładziłam go ręką po ramieniu. Chłopak lekko podniósł się i oparł o ścianę. - Ja wiem, że pomiędzy nimi nic nie ma... ale po pierwsze obiecała, że już sie z nim nie spotka, a z resztą to chyba był zły pomysł by mówić jej o swoich uczuciach- powiedział cały czas mierząc moje ruchy wzrokiem.
- Pamiętaj, że zawsze można wszystko naprawić.... - wstałam z łóżka i pokazałam mu na polepszenie humoru kciuk w górę i rzuciłam w nim marchewką którą udało mi się zgarnąć z lodówki chłopaków. Wyszłam z pokoju i udałam się na dół, usiadłam obok Nialla który oglądał coś w Tv. Tak właściwie dopiero teraz doszło do mnie, że moje słowa nie zgadzają się z tym co mówię. Powiedziałam dokładnie Louisowi, że wszytko można naprawić... więc dlaczego ja nie ratuję mojego związku z Zaynem? właściwie byłego związku.... Chyba będę musiała coś zrobić...
Gapiłam się w jeden punkt na ścianie chyba z pięć minut, aż do tego momentu kiedy Niall mi się o coś zapytał, a zupełnie nie wiedziałam o co mu chodzi. Nie no super, co ja teraz zrobię?- pomyślałam.
-Emmm, odpowiem ci później ok? teraz musze coś zrobić.
To było wredne z mojej strony ale ciągłe przemyślenia  nie dały ni spokoju. Musiałam w końcu zacząć działać.
Weszłam powoli na górę  i stanęłam przed pokojem " lusterkolandia " skąd oni takie fajne napisy wytrzasnęli? Zapukałam ale nie słyszałam żadnej odpowiedzi więc powtórzyłam czynność. Tym razem Zayn odpowiedział krótkim - Wejść!
Tak też zrobiła, chłopak od razu spojrzał w moją stronę i patrzył na mnie z ciekawością. Usiadłam obok niego i zaczesałam włosy za ucho.
-Zayn... ja chciałam pogadać (...) a tak właściwie chodzi o to całe zdarzenie, o ten wyjazd i w ogóle - spojrzałam mu w oczy ale szybko przeniosłam wzrok w inne miejsce, przypuszczam, że to dlatego, że jego oczy zawsze działały na mnie przekupnie...
- Emma proszę uwierz mi w końcu, że nigdy bym Cię nie zdradził bo Cię kocham- powiedział po woli akcentując ostatnie słowo.
- Wiesz, że jestem skłonna ci w to uwierzyć ale tym razem - spojrzałam  w dół- ty razem myślę, że lepiej będzie zacząć wszystko od początku. Jakbyśmy się w ogóle nie znali. Może to po prostu potoczyło się za szybko.... co ty na to? - spojrzałam prosto w jego oczy
-  Ja zgadzam się na wszystko, byleby tylko znów być z tobą - złapał mnie za rękę- Więc... jestem Zayn - wyszczerzył się do mnie
Oczywiście również przedstawiłam się " nieznajomemu " i tak zaczęła się gadka. Nie powiem, że cała ta zabawa bardzo mi się podobała i uważam, że wpadłam na genialny pomysł by zacząć wszystko o początku.
W końcu gdy było już jakoś po północy Zayn odprowadził mnie do domu i na pożegnanie tylko podaliśmy sobie ręce. - Do zobaczenia! - krzyknęłam wchodząc do mieszkania.
Weszłam po cichu do środka i wpadłam głodna do kuchni. Wyciągnęłam z lodówki potrzebne mi produkty i wzięłam się za przyrządzanie sobie sałatki. Na koniec wyciągnęłam z lodówki karton soku pomarańczowego i ruszyłam do pokoju. Rozłożyłam sobie łózko i zmęczona usiadłam na nim. Wyciągnęłam mocno rękę aby sięgnąć mojego laptopa z szafki ale widząc, że nie ma szans abym go dosięgła zostawiłam urządzenie w spokoju. Po spokojnym spożyciu później kolacji poszłam się umyć. Od razu lepiej się poczułam, taka odświeżona. No lepiej będzie mi się rozmyślać o dzisiejszym dniu -sama zadrwiłam z siebie gdy właśnie przechodziłam obok pokoju mojej " siostrzyczki ". Na pozór wszystko wyglądało dobrze. Gdyby nie to, że było tam słychać też głos mojego brata. Został u niej na noc... tak wiem, wiem chłopacy też u nas śpią, a my u nich, jako PRZYJACIELE. Ale jakoś nie umiałam przyzwyczaić się do tego, że mój brat przyjaźni się z Amy. Super... Nie chciałam im już przeszkadzać więc tak jak wcześniej zaplanowałam poszłam do siebie oglądać telewizor.

AMY

Obudziłam się dziś bardzo, bardzo wcześnie. Była dopiero 6:00, a na dworze było jeszcze strasznie ciemno i zimno jak mniemam. Z braku pomysłu na inne zajęcie niż leżenie w łóżku postanowiłam iść się odświeżyć. Zwinnie ominęłam Cody' ego, który spał na materacu, na podłodze i wyciągnęłam z szafy ubrania. Powędrowałam do pomieszczenia zwanym łazienką i tam powoli próbowałam doprowadzić się do normalnego stanu. Po jakieś godzinnej, gorącej kąpieli wyszłam z wanny i nałożyłam na twarz maseczkę. Ogólnie postawiłam dziś na poprawienie wyglądu, ponieważ na dziś zaplanowałam spotkanie z Louisem. nie chciałam bawić się z nim w kotka i myszkę i prosto z mostu powiedzieć, że kocham go tylko jako przyjaciela. Nie chce żeby wy niknęła z tego jakaś wielka afera. Ubrałam się w brązowe rurki i beżowy sweter. Po tym jak starłam z twarzy krem pomalowałam się lekko. We włosach zawiązałam brązową chustę i wyszłam z łazienki. Była dokładnie 7:55 więc trochę tam posiedziałam. Zeszłam na dół, zrobiłam sobie śniadanie i wygodnie usiadłam na kanapie. Włączyłam sobie Vive, a tam oczywiście co? znów one direction. Gdy tak patrzyłam raz na Louisa, raz na Liama wtedy zupełnie nic nie wiedziałam. Jestem pewna co do uczuć do jednego i drugiego ale nie wiem jak to wszystko wyjdzie. Po chwili usłyszałam jak ktoś schodzi na dół. Był to Cody który poinformował mnie, że niestety musi już iść. Hmmm teraz nie zostało mi nic więcej jak tylko iść wyjaśnić wszystko z chłopakami.


 

______________________________


Dziś niestety znów taki krótszy ale to dlatego, że chciałam go szybko dodać. Bo to nie jest takie łatwe, ja nie mam napisanych rozdziałów w przód więc tak jak już mówiłam co napiszę to dodam,a nie chcę też dodawać jakiś nudnych, krótkich rozdziałów bo moim zdaniem to też nie ma sensu. w tym trochę namieszałam :D Ale CHYBA niedługo skończę zatruwać życie Emmie i Amy :) JAk myślicie z kim będzie Amy i jak wyjdzie jej rozmowa z Lou? I Zayn i Emma? hue hue♥
Ale tak w ogóle to bardzo, bardzo, bardzoo dziękuję za KOMENTARZE, WEJŚCIA, OBSERWOWANIE LUB NAWET TYLKO ZA CZYTANIE. Aczkolwiek miło by było gdyby każdy zostawił po sobie jakiś ślad ^.^ No nic kończę już.
Aaaaa ostatnio zakochałam się w głosie Zayna w one thing aaa! ( w oficjalnym klipie) jest to jakoś 2:41 aaaa! KOCHAM TO! :D ale to takie mniej ważne :)

Liczę na wasze komentarze i mam nadzieję, że rozdział 23 uda mi się szybko napisać! ( wiem, że zawszę mówię, że będzie dłuższy, a tak nie jest ale tym razem się postaram )

Całuski
  Nika :*:*:*:*:*:*